اختلال طیف اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی است. این بیماری به دو صورت بزرگ بر کودکان تأثیر می گذارد. اولاً، می تواند برقراری ارتباط و معاشرت با دیگران را برای آنها دشوارتر کند. دوم، می تواند باعث شود بچه ها رفتارهای تکراری و علایق محدودی داشته باشند. کودکان مبتلا به اوتیسم با آن متولد می شوند. معمولاً تا زمانی که در تعامل با سایر کودکان هم سن خود دچار مشکل نشوند، متوجه این موضوع نمی‌شوند.
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی است. این بیماری به دو صورت بزرگ بر کودکان تأثیر می گذارد. اولاً، می تواند برقراری ارتباط و معاشرت با دیگران را برای آنها دشوارتر کند. دوم، می تواند باعث شود بچه ها رفتارهای تکراری و علایق محدودی داشته باشند. کودکان مبتلا به اوتیسم با آن متولد می شوند. معمولاً تا زمانی که در تعامل با سایر کودکان هم سن خود دچار مشکل نشوند، متوجه این موضوع نمی‌شوند.
در روانپزشکی، تفکر در مورد اوتیسم در طول زمان تغییر کرده است. در گذشته، کودکان با یکی از چندین بیماری مختلف به نام اختلالات رشد فراگیر تشخیص داده می شدند:
- اوتیسم
- اختلال آسپرگر
- اختلال فروپاشی دوران کودکی (CDD)
- اختلال رشدی فراگیر که به طور دیگری مشخص نشده است (PDD-NOS)
اکنون، این شرایط مختلف همه اوتیسم در نظر گرفته می شوند. کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند طیف وسیعی از علائم و رفتارهای متفاوتی داشته باشند، بنابراین اوتیسم به جای یک بیماری، یک طیف در نظر گرفته می شود.
از هر 59 کودک یک نفر مبتلا به ASD تشخیص داده می شود. پسران سه تا چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا به ASD تشخیص داده می شوند.
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب قبل از دو سالگی علائم را نشان می دهند. برخی از کودکان در سن یک یا دو سالگی شروع به از دست دادن مهارت های زبانی یا اجتماعی (یا «پسرفت») می کنند. اوتیسم در هر کودکی متفاوت به نظر می رسد. هر کودکی همه علائم را نشان نمی دهد و برخی علائم شدیدتری دارند.
علائم ASD به دو دسته تقسیم می شوند:
ارتباطات اجتماعی و تعامل اجتماعی
- دوست ندارد در آغوش بگیرد یا بغل کند
- دوست دارد به تنهایی بازی کند
- زیر سه سال:
- به اسمشون جواب نمیده
- نمی خواهد چیزهایی را که دوست دارد بدهد، به اشتراک بگذارد یا نشان دهد
- از حرکات برای برقراری ارتباط استفاده نمی کند
- بچه های بزرگتر:
- احساس دیگران را نمی فهمد
- نمی توان احساس آنها را نشان داد
- روابط را درک نمی کند
- در خواندن و استفاده از زبان بدن مشکل دارد
- دیرتر از حد معمول صحبت می کند:
- 18 ماه است که یک کلمه صحبت نکرده است
- تا دو سالگی نمی توان عبارات دو کلمه ای را گفت
- متفاوت از کودکان دیگر صحبت می کند:
- هنگام صحبت کردن مانند یک ربات به نظر می رسد
- به روشی بسیار آوازخوان صحبت می کند
- عبارات را تکرار می کند یا کلمات را در ترتیب اشتباه قرار می دهد
- می تواند اطلاعات را بازگو کند اما از آن برای حل مشکلات یا گفتگو استفاده نمی کند
- به ندرت یا هرگز تماس چشمی برقرار نمی کند
- در ادامه مکالمه و اجازه دادن به طرف مقابل مشکل دارد
رفتارهای تکراری
- همان عمل را بارها و بارها تکرار می کند
- بر جزئیات کوچک تمرکز می کند و نه چیز دیگری
- با تغییرات در روال خود مبارزه می کند
- اسباب بازی ها را به جای بازی با آنها مرتب می کند
- به شدت روی موضوعات یا موضوعات خاص متمرکز می شود
علاوه بر این، کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب به صداها، نورها، بافت ها یا بوها حساس هستند. این مشکل پردازش حسی نامیده می شود. به عنوان مثال، صداهای بلند یا نورهای روشن می تواند آنها را بسیار ناراحت کند. یا ممکن است برای احساس راحتی به احساسات بیشتری نیاز داشته باشند، بنابراین سعی می کنند به چیزهایی برخورد کنند یا دائماً چیزها را لمس یا بو کنند.
ASD توسط یک متخصص پزشکی تشخیص داده می شود. برای تشخیص اوتیسم، کودک باید علائمی داشته باشد که شامل چالش های اجتماعی و رفتارهای تکراری باشد. این علائم باید مانع زندگی روزمره کودک شود. علائم باید تا دو سالگی کودک وجود داشته باشد، حتی اگر تا زمانی که کودک بزرگتر نشده باشد. اوتیسم را می توان در کودکان دو ساله تشخیص داد.
تشخیص اوتیسم تمام علائم کودک را فهرست می کند. برای هر علامت، تشخیص نشان می دهد که کودک به چه میزان حمایت نیاز دارد. سطح حمایت بر اساس شدت علائم است. سه سطح پشتیبانی وجود دارد:
- نیاز به پشتیبانی
- نیاز به حمایت قابل توجه
- نیاز به حمایت بسیار اساسی دارد
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در استدلال و یادگیری نیز مشکل دارند. به این اختلال رشد فکری می گویند. یک کودک تنها در صورتی باید اوتیسم را تشخیص داد که مبارزات اجتماعی او با یک اختلال رشد فکری قابل توضیح نباشد.
ادامه مطلب در سایت کودک متفاوت بخوانید